www.machsom.fora.pl

adm

Exodus I

adm

Exodus XIX

1. W nowiu miesiąca trzeciego po wyjściu synów Israela z ziemi Micraim, w tenże sam dzień przybyli na puszczę Synai.
2. Wyruszyli byli z Refidim i przybyli na puszczę Synai i rozłożyli się obozem na puszczy; i obozował tam Israel naprzeciw góry.
3. A Mojżesz wstąpił do Boga, i zawołał doń Wiekuisty z góry mówiąc: "Tak powiesz domowi Jakóba, i oznajmisz synom Israela:
4. Wyście widzieli, com uczynił Micrejczykom, i jakem uniósł was na skrzydłach orlich, a przywiódł was do Siebie.
5. A teraz - jeżeli usłuchacie głosu Mojego, i przestrzegać będziecie przymierza Mojego, tedy staniecie się skarbcem Moim z pomiędzy wszystkich ludów; bo Moja cała ziemia.
6. A wy będziecie mi państwem kapłanów i narodem świętym. Te są słowa, które powiesz synom Israela!"
7. I przyszedł Mojżesz i zwołał starszych ludu, i przedstawił im wszystkie te słowa, które polecił mu Wiekuisty.
8. I odpowiedział cały lud razem, mówiąc: Wszystko, co rzekł Wiekuisty uczynim!" I powtórzył Mojżesz słowa ludu Wiekuistemu.
9. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby słyszał lud, gdy będę mówił z tobą, a także zawierzył tobie na zawsze!" I doniósł Mojżesz słowa ludu Wiekuistemu.
10. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Idź do ludu, a przygotuj ich dziś i jutro, i niech wypiorą szaty swoje.
11. Aby byli gotowi na dzień trzeci; gdyż dnia trzeciego zstąpi Wiekuisty, przed oczyma całego ludu, na górę Synai.
12. I odgraniczysz lud w około i powiesz: strzeżcie się wstępować na górę, albo dotykać się stoku jej; ktoby dotknął się góry, stracony będzie.
13. Niechaj nie tknie się jej ręka, bo zostanie ukamionowanym lub zastrzelonym; bądź to bydlę, bądź człowiek, żywym nie zostanie gdy ozwie się przeciągły głos rogu a chciał wnijść na górę.
14. I zstąpił Mojżesz z góry do ludu, i przygotował lud; i wyprali szaty swoje.
15. I rzekł do ludu: "Bądźcie gotowi na trzeci dzień; nie przystępujcie do kobiety."
16. I stało się dnia trzeciego, z nastaniem poranku, że były gromy i błyskawice, i obłok gęsty nad górą, i głos trąby potężny bardzo; a zadrżał wszystek lud, który był w obozie.
17. I wyprowadził Mojżesz lud naprzeciw Boga z obozu; a uszykowali się u stóp góry.
18. A góra Synai dymiła się cała, przeto iż zstąpił na nią Wiekuisty w ogniu; i wznosił się dym z niej jakoby dym z topielni, i trzęsła się cała góra bardzo.
19. A głos trąby wzmagał się coraz silniej; Mojżesz przemawiał, a Bóg odpowiadał mu gromem.
20. I zstąpił Wiekuisty na górę Synai, na szczyt góry; i zawezwał Wiekuisty Mojżesza na szczyt góry, i wstąpił Mojżesz.
21. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Znijdi, przestrzeż lud, aby się nie porywał do Wiekuistego, aby widzieć, bo padłoby zeń mnóstwo.
22. A także kapłani, którzy przystępują do Wiekuistego, niech się przygotują, aby nie poraził ich Wiekuisty."
23. I rzekł Mojżesz do Wiekuistego: "Nie może lud wstąpić na górę Synai, gdyż Ty przestrzegłeś nas mówiąc: odgranicz górę, a poświęć ją."
24. I rzekł doń Wiekuisty: "Idź, znijdź, a wstąpisz potem - ty i Ahron z tobą; a kapłani i lud - żeby się nie porywali by wstąpić do Wiekuistego, aby nie poraził ich!"
25. I zeszedł Mojżesz do ludu i powiedział im to.

adm

Exodus XX

1. I wygłosił Bóg wszystkie słowa te, i rzekł:
2. "Jam Wiekuisty, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Micraim, z domu niewolników.
3. Nie będziesz miał bogów cudzych przed obliczem Mojem.
4. Nie uczynisz sobie posągu, ani żadnego obrazu tego, co na niebie wysoko, i co na ziemi nizko, i co w wodzie poniżej ziemi.
5. Nie będziesz się im korzył, ani służył im; gdyż Ja Wiekuisty, Bóg twój, Bóg żarliwy, pomny winy ojców na synach, na wnukach i prawnukach tych, którzy Mnie nienawidzą;
6. A świadczący miłosierdzie tysiącom, gwoli tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają przykazań Moich.
7. Nie wzywaj imienia Wiekuistego, Boga twojego, do fałszu! Gdyż nie przepuści Wiekuisty temu, który wzywa imię Jego do fałszu.
8. Pamiętaj na dzień Sabbatu, abyś go święcił.
9. Sześć dni pracuj, i wykonywaj wszelką robotę twoję;
10. Ale dzień siódmy Sabbat Wiekuistemu, Bogu twojemu: nie czyń żadnej roboty, ani ty, ani syn, ani córka, ani sługa, ani służebnica twoja, ani bydło twoje, ani przychodzień, który w bramach twoich.
11. Gdyż w sześciu dniach stworzył Wiekuisty niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich, a odpoczął dnia siódmego. Przeto pobłogosławił Wiekuisty dzień siódmy i poświęcił go.
12. Czcij ojca twego i matkę twoję, aby się przedłużyły dni twoje na ziemi, którą Wiekuisty, Bóg twój, da tobie.
13. Nie zabijaj.
14. Nie łam małżeńskiej wiary.
15. Nie kradnij.
16. Nie dawaj przeciw bliźniemu twemu świadectwa fałszywego.
17. Nie pożądaj domu bliźniego twego; nie pożądaj żony bliźniego twojego, - ani sługi jego, ani służebnicy, ani wołu, ani osła jego, ani niczego, co do bliźniego twego należy."
18. A lud cały widział gromy i płomienie, i głos trąby, i górę dymiącą się; i widział to lud i cofnął się struchlały, i stanął zdaleka.
19. I rzekli do Mojżesza: Mów ty z nami, a będziemy słuchali; a niech nie przemawia do nas Bóg, abyśmy nie pomarli."
20. I rzekł Mojżesz do ludu: "Nie obawiajcie się; gdyż aby doświadczyć was przyszedł Bóg, i aby była bojaźń Jego przed obliczem waszem, abyście nie grzeszyli."
21. I stanął lud z daleka; a Mojżesz przystąpił do mgły, gdzie był Bóg.
22. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Tak powiesz synom Israela: wyście widzieli żem z nieba przemawiał do was!
23. Nie ustanawiajcie nic przy Mnie; bożków srebrnych i bożków złotych nie czyńcie sobie.
24. Ofiarnicę z ziemi wystawisz dla Mnie, a ofiarować będziesz na niej całopalenia twoje i ofiary okupne twoje, owce, i woły twoje. W każdem miejscu w którem oznajmię imię Moje, przyjdę do ciebie i pobłogosławię cię.
25. A jeżeli ofiarnicę kamienną wystawisz Mi, nie stawiaj jej z ciosu; bo jeżeliś topór twój podniósł na nią, znieważyłeś ją.
26. I nie będziesz wchodził po stopniach na ofiarnicę Moję, aby nie odkryła się nagość twoja na niej!"

adm

Exodus XIV

1. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
2. "Powiedz synom Israela, aby się zwrócili i rozłożyli obozem przed Pi-Hachiroth, między Migdoł a morzem, przed Baal-Cefon; naprzeciw tegoż obozować wam, nad morzem.
3. I powie Faraon o synach Israela: zabłądzili w kraju, zamknęła ich pustynia.
4. I ukrnąbrnię serce Faraona, i będzie gonił za nimi, i wsławię się przez Faraona i przez całe wojsko jego, a poznają Micrejczycy, żem Ja Wiekuisty!" I uczynili tak.
5. Gdy tedy zawiadomiono króla Micraimu, że uciekł lud, zwróciło się serce Faraona i sług jego przeciw ludowi, i rzekli: "Cóżeśmy to uczynili, żeśmy uwolnili Israelitów od służenia nam?"
6. I zaprzągł wóz swój i wziął lud swój ze sobą.
7. Wziął też sześćset wozów doborowych, i wszystkie wozy Micraimu i trójzapaśników na wszystkich.
8. I tak ukrnąbrnił Wiekuisty serce Faraona, króla Micraimu, i podążył za synami Israela; a synowie Israela wychodzili ręką podniesioną.
9. I gonili Micrejczycy za nimi i doścignęli ich obozujących nad morzem, - wszystkie konie, wozy Faraona, i jeźdźcy jego i wojsko jego - przy Pi-Hachiroth, przed Baal-Cefon.
10. A gdy Faraon się zbliżył, podnieśli synowie Israela oczy swoje, a oto Micrejczycy ciągną za nimi! I obawiali się bardzo, i wołali synowie Israela do Wiekuistego.
11. I rzekli do Mojżesza: "Czyżbyś dla braku grobów w Micraim, wywiódł nas, abyśmy pomarli na puszczy? Cóżeś to uczynił nam, wyprowadzając nas z Micraim?
12. Alboż nie to samo słowo, któreśmy powiadali ci w Micraim, mówiąc: "Zostaw nas, a niechaj służym Micrejczykom; gdyż lepiej nam służyć Micrejczykom, niż umierać na puszczy."
13. I rzekł Mojżesz do ludu: "Nie obawiajcie się; stańcie, a patrzcie na pomoc Wiekuistego, którą okaże wam dzisiaj! Gdyż jakoście widzieli Micrejczyków dzisiaj, już ich więcej nie ujrzycie na wieki.
14. Wiekuisty będzie walczył za was, a wy zamilczcie!"
15. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Czego wołasz do Mnie? Powiedz synom Israela, aby ruszyli!
16. A ty podnieś laskę twą i wyciągnij rękę twoję na morze, i rozbij je, a przejdą synowie Israela środkiem morza po suszy.
17. A Ja, oto ukrnąbrnię serce Micrejczyków, że podążą za nimi; i wsławię się przez Faraona i przez całe wojsko jego, i przez jeźdźców jego.
18. I poznają Micrejczycy, żem Ja Wiekuisty, gdy się wsławię przez Faraona, przez wozy jego i przez jeźdźców jego!"
19. I ruszył Anioł Boży, postępujący przed obozem Israela, i szedł za nimi. Ruszył też słup obłoczny z przed oblicza ich, i stanął na tyłach ich.
20. I wstąpił między obóz Micrejczyków i między obóz Israelitów; i był tu obłok i mrok, tam zaś oświecał noc. I nie zbliżał się jeden do drugiego przez całą noc.
21. I wyciągnął Mojżesz rękę swoję na morze, a Wiekuisty pędził morze wiatrem wschodnim gwałtownym przez całą noc, i zamienił morze w suszę; i rozstąpiły się wody.
22. I szli synowie Israela środkiem morza po suszy; a wody były im ścianą, po prawej i lewej ich stronie.
23. I podążyli Micrejczycy i weszli za nimi, - wszystkie konie Faraona, wozy jego i jeźdźcy jego, - w środek morza.
24. I stało się, w chwili straży porannej, że wejrzał Wiekuisty na obóz Micrejski słupem ognia i obłoku, i pomieszał obóz Micrejski.
25. I pozrzucał koła wozów jego, i wiódł go ociężale. I rzekło Micraim: "Ucieknę przed Israelem, gdyż Wiekuisty walczy za nich przeciw Micrejczykom!"
26. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Wyciągnij rękę twoję na morze, i niech wrócą się wody na Micrejczyków, na wozy ich, i na jeźdźców ich."
27. I wyciągnął Mojżesz rękę swoję na morze, i wróciło się morze za nastaniem poranku do łożyska swojego, a Micrejczycy uchodzili naprzeciw niemu: I tak wtrącił Wiekuisty Micrejczyków w środek morza.
28. I wróciły się wody i pokryły wozy i jeźdźców całego wojska Faraona; które szło za nimi do morza; nie pozostał z nich ani jeden.
29. A synowie Israela przeszli po suszy środkiem morza; a wody były im ścianą, z prawej i z lewej ich strony.
30. I ocalił Wiekuisty dnia onego Israelitów z rąk Micrejczyków; i widział Israel Micrejczyków martwych na brzegu morza.
31. I widział Israel moc wielką, którą okazał Wiekuisty nad Micrejczykami, i obawiał się lud Wiekuistego, i uwierzyli w Wiekuistego i w Mojżesza, sługę Jego.